ငါတို႔ေတြဟာ
ေလွကားတစ္စင္းလို ေန႔စဥ္ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကတယ္
ဒါေပမယ့္ ဘဝဟာ စီးေစာေလာက္ကစားလို႔မေကာင္းမွန္း
မျမင္ခ်င္ဟန္ေဆာင္ေနၾက
ေဆာင္ခဲ့ၾက…
ခ်ိတ္ပိတ္ထားေသာ စာအိတ္တစ္အိတ္
စုတ္ျပဲေနျပီျဖစ္ေသာ ဂြၽန္လင္ႏြန္၏လက္ေရးမူတစ္ခု
ပီကာဆို၏ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္
လူတိုင္းနီးပါးရေသာ ဘြဲ႔လက္မွတ္တစ္ခု
ဘယ္ဟာမွ
ငါ့ႏွလံုးသားေလာက္ ဖတ္လို႔မေကာင္းဘူး…
“မင္းနဲ႔ငါ” “ငါနဲ႔မင္း”
ငါတို႔ေတြ စစ္တိုက္ၾကရမယ့္အရြယ္ေတြ မဟုတ္ေတာ့ဘူး
တစ္ဖက္နဲ႔တစ္ဖက္ေပါင္းလိုက္ရင္
တစ္ခါတစ္ေလလည္း ႏွစ္ဖက္မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့…
အဓၶမျပဳက်င့္ခံရတိုင္းလည္း
ျပဳက်င့္ခံရတဲ့သူက အလံုးစံုနစ္နာတာမွမဟုတ္ပဲ
တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း ငါတို႔ေတြ
တရားမစီရင္ကတည္းက လက္ဖက္စားသင့္တယ္…
တစ္နဲ႔သုညခ်င္းတူေပမယ့္
ေနရာအထားအသိုမွားယြင္းသြားရံုေလာက္နဲ႔
မ်က္လံုးေတြက အက်ဥ္းအက်ယ္ ကြာသြားတယ္…
ခံုႏွစ္ခံုရွိတယ္ လူႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္
ဒါဆိုရင္ ငါတို႔အတြက္ ျငိမ္းခ်မ္းဖို႔(လမ္းစ)ရွိတယ္
ခံုတစ္လံုးပိုမလာပါေစနဲ႔လို႔ ငါတို႔ေတြက ဆုေတာင္းရံုသာ….
သရုပ္ေဆာင္ေနတယ္ဆိုေပမယ့္လည္း
ဖက္တာကဖက္တာ
နမ္းတာကနမ္းတာပဲေလ
စကားေရာေဖာေရာေတြကို
ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြ အလိုရွိၾကသည္
ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ မလိုမရွိပါ….
ပဋိ စၥသမုပၸာဒ္ကိုရပ္တန္႔ဖို႔အတြက္
ငါတို႔ေတြ နဖူးကေခြၽး ေျခမက်တယ္
ျပီးတာ့ မတည့္တာေတြ မုန္းတာေတြ မစားသင့္တာေတြ မခ်ိမဆန္႔ေတြနဲ႕
ေနာက္ေတာ့လည္း “ ၾသကာသ ၾသကာသ”လို႔ေအာ္ျပီး
ဒီဃာယုေဆးကိုပဲ အလုအယက္ရွာၾကဦးမယ္ ။ ။
Metalman
No comments:
Post a Comment